Zomerse lente

Telkens ik de voorbije weken tegen valavond in de Terra’s Tuinkamers kwam, werd mijn reukorgaan geprikkeld door het ietwat ouderwetse parfum van de Clivia. Een wat koelere periode, met – bewust – weinig water en daar verscheen de bloemsteel, gevolgd door een waaier aan identieke bloemen.

De geur die de bloemen verspreiden is wat gedateerd, hoewel ik veronderstel dat mijn grootmoeders het misschien wel aangenaam zouden vinden. Hoe dan ook, de warme dagen maakten dat de bloemen mekaar in sneltempo opvolgden: neerwaarts, richting pot, tafel en grond. Exit Clivia.

Een tegengestelde beweging is nog steeds aan de gang bij de Aloë. Hoger en hoger, nog geen ontknoping in zicht.

Eenzelfde opwaartse trend volgt de palmkool buiten, met veel ontknoping.

En in die ontknoping, de sleutelfiguur,

die gaat bepalen of ik verder dit jaar datgene ga krijgen wat ik zo graag wil : palmkoolzaad.

Ook de rode bes volgt de ontknopingstrend.

Ver verwijderd van al dat uitbundig zomers gedoe, is er de lenterige voorzichtigheid.
Wat een tweetal weken geleden ontkiemde, was nu klaar om verpot te worden. Van de 20 zaadjes palmkool in 5 WC-rolletjes waren 7 zaadjes ontkiemd. Elk van die plantjes kreeg ondertussen een eigen potje.

Wat groeien, wat worteltjes bijkweken, wat aansterken en binnen afzienbare tijd naar het Terra’s Tuinterras.

Opnieuw staan er WC-rolletjes in de zon. Deze keer met zaadjes broccoli.

De rand van het Terra’s Tuinterras wordt ondertussen aangevuld met Rucola.

Het moge – hopelijk – duidelijk zijn wat eigen kweek is en wat gekocht is.
De kleine, stevige planten zijn eigen kweek. In de herfst gezaaid en een winter lang buiten gestaan. Nu voorzien van stevige wortels hangen ze een dagje slap na een verhuis (dat potje helemaal vooraan), maar binnen de kortste keren zijn ze terug hun normale zelf.

Een flinke portie compost mee in de potgrond verwerkt, zou nu moeten resulteren in een stevige groei.
De lapzwansen zijn de gekochte exemplaren. Ik weet wat me dit najaar te doen staat.
De peterselie is een overblijfsel van vorig jaar. Een nieuwe bloembak is ondertussen ingezaaid.

En kijk ’s hoe mooi de limoenklaver al staat !!!!

Eerder deze week in het park verblijdden een vrijpostige Vlaamse gaai en een wakker onbevreesd eekhoorntje mij met hun aanwezigheid, jawel, op dezelfde dag, amper 50 meter van mekaar. Al enkele weken geleden roffelde een specht mij er ’s morgens uit mijn overpeinzingen en nu hoor ik er regelmatig een fazant.
Mmmmmmh… genieten !!!

Angka d’Eez

Monddood

Neen, ik ben niet op reis geweest. En neen, ik was ook niet ziek. Danku.

Het leven ging zijn gewone gangetje.
Gaan werken, wat meer dan anders want collega’s met vakantie.
Gaan wandelen, wat minder dan gewoonlijk want zo verdomd heet op de middag.
Water geven aan alle plantjes op het Terra’s Tuinterras en in de grote Terra’s Tuinkamer, vééééééééééééééééééééééééél meer dan ooit voordien want de zon bakte er op los.

Het enige verschil zat ‘m in het digitale. Mijn modem ging stuk. En zonder modem, geen internet. ’t Is te zeggen, een onbeveiligd netwerk hier uit de buurt liet me toe om nog wat te surfen. Maar alles met paswoorden heb ik ver van mijn bed gehouden.

Geen blog dus.
Monddood.
Virtueel dan toch.

Sinds deze week, terug onder de sprekenden, zeg maar schrijvenden.

Ik neem U even mee terug in de tijd, naar 16 juli. Mijn allereerste maaltijd, met enkel maar ingrediënten van eigen kweek. Mayonaise – toch wel zelfgemaakt – en nootjes uitgezonderd.

Wat fris groen blad, recht uit de Terra’s Tuin:
Mierik

en een paardenbloem(achtige ?).

Dan naar de Terra’s Tuinkamer:

Een oerwoud aan blaadjes van de limoenklaver en wat jong groen van de aardbeispinazie.

Op het Terra’s Tuinterras, het hoofdingrediënt

met nog extra’s.

Jong blad van een groeiende koolrabi,

blaadjes van Oost-Indische Kers,

wat sla die aan het doorschieten is,

peterselie,

bloedzuring

en een enkele slangenradijs.

Dat zag er allemaal samen zo uit :

de “pot”ingrediënten en

de volle grond ingrediënten.

Met zeer weinig afval:

De courgette werd geraspt. Courgette ? Het leek wel een komkommer, zo sappig. De smaak was wat aan de waterige kant en had wel wat steviger gemogen.
De rest van de ingrediënten waren eerder een kwestie van wat toetsen toevoegen.
De slangenradijs, op zich geproefd nog wel pittig, verdween in het geheel. Idem voor de mierik.
De limoenklaver kwam er wel door en – vooral sinds hij op tijd en stond wat vloeibaar goud krijgt en honderduit groeit – verleidt hij me dikwijls tot het plukken van een blaadje.

Het proefde in elk geval naar meer.
Meer kweken, meer telen, meer er mee bezig zijn.

Meer schrijven 🙂 .

Angka

Lenteversnelling

Vermits de temperaturen zacht blijven, komt alles in een lenteversnelling terecht, eigenlijk meer nog, een lentetsunami.

In Terra’s Tuin heb ik de Wilde Wingerd doorgeknipt.

De Kamperfoelie steekt schril af tegen de nog dorre takken van de Wingerd.

De Sneeuwklokjes zijn ondertussen volledig open gekomen,

op de voet gevolgd door de Paasbloemen.

De zeer drastisch gesnoeide Ligustrum – op aanraden van de Velt-rechter – toont zijn eerste groene blaadjes.

De Seringenboom vertoont alle tekenen van botten.

De Hosta’s denken ook al aan groeien. De lichtere versie met wat wit in het blad is altijd de voorloper.

De donkere versie met soms een blauwgrijze schijn komt wat later.

Enkele jaren geleden, bij het isoleren van de achtergevel, waren beide planten zwaar gehavend. Ze zijn nu aan een stille opmars bezig. Vooral de donkere versie heeft veel afgezien. Van de weelderige plant die hij ooit was, schoot niet veel meer over. Deze lente zie ik dat hij zich weer wat meer verspreid heeft.
De Judaspenning is er in elk geval van overtuigd dat het al lente is.

Het is een tweejarige plant.  Dit jaar groeit hij uit tot een kleine meter hoog om dan, na een purperen bloei, de kamer(s) in huis te versieren met zijn “zilveren frankses” (of zijn dat nu Euro’s 😉 … ?)

Op het Terra’s Tuinterras nam ik de 2 bessenstruiken onderhanden. Vorig jaar snoeide ik later – het was toen ook nog volop winter in februari.
Zoek de 7 verschillen

Die twist aan de Jonkheer van Tets maakt het extra moeilijk!!!

De Mierik steekt zijn eerste blaadjes boven naast het afgestorven blad van vorig jaar.

En vermits het weeral 2 weken geleden was dat ik zaaide, voelde ik me geroepen tot een nieuw zaaisel in de grote Terra’s Tuinkamer, kwestie van continuïteit in de oogst te voorzien.
Dus opnieuw een pot met Peterselie en Tuinbonen.
Opnieuw een bak met Kropsla en Raapstelen.
Maar ook een pot met Rode Paprika – Pantos, 3 zaadjes – en Pluksla – Amerikaanse Roodrand, verspreid over de pot.
De Raapsteeltjes – deze keer niet op lijn gezaaid – zijn na een week al een kleine cm groot. Ook de Pluksla kiemt

maar van de Kropsla zie ik niets. Nochtans, deze keer ben ik niet lui geweest en heb ik alles in nieuwe “grond” gezaaid. 

Ondertussen evolueren de eerste zaaisels flink.
Bewonder deze schoonheid !!!

Ook de Radijsjes

en Raapstelen op lijn

groeien naarstig verder.

Angka d’Eez

Miljaar… !!!

Het is hommeles in weergodenland.
Zouden ze nog beslissen tot winteren, of blijven ze maar wat aanmodderen ?
De voorbije nacht bereikte de temperatuur op Terra’s Tuinterras 14°C. Da’s warmer dan eender wanneer – zowel ’s nachts als overdag – deze maand, tot nu toe tenminste.

De Sneeuwklokjes

in Terra’s Tuin hebben een kleine voorsprong

op de de Paasbloemen.
De Hortensia vouwt zijn eerste groene blaadjes uit en de Kamperfoelie, die op dezelfde plaats wortelt als de Wilde Wingerd, heeft me verrast met plots groen.

Wanneer ik de Wilde Wingerd snoei – kwestie dat hij niet de daken en muren van de buren overwoekert – knip ik hem elk jaar door op ongeveer 4 mtr hoogte. Ik verwijder nooit de takken die overblijven. Jaar na jaar dikt dat taktapijt  aan. De Kamperfoelie heeft zich erdoor geslingerd en gooit jaarlijks zijn bladeren, bloemen en bessen uit het Wingerdtapijt naar buiten.

In de Terra’s Tuinkamers volg ik op de voet wat mijn zaai-exploten van 2 weken geleden doen.
Eén pot van de tuinbonen doet het goed.

Twee mooie scheuten, die dag

na dag, groter

en sterker

worden.
In de andere pot zag ik niets gebeuren. Nieuwsgierig als ik ben, vingers in de pot, op zoek naar de bonen. Eén boon zat goed dik gezwollen in de aarde. Uit de andere boon – die verbazend diep zat – waren 2 scheuten op weg naar het licht. Da’s dus voor volgende week.

De raapstelen groeien als kool (dat zijn ze ook).
Idem voor de Radijzen.

De koolrabi schijnt zich te herpakken, maar niets garandeert dat er nog knol gaat gevormd worden. Eigenlijk is dit puur experiment.

En dan is er de Peterselie.
Wat ik vorige week nog vol trots beschreef als eentje die al kleur bekende, wel… euh, dat was geen ontsproten Peterseliezaadje.
Laat het ons er op houden dat het een stukje ontspruitend mos was. Of toch iets in die aard. 😦
Een ontsproten Peterseliezaadje ziet er zo uit:

En ik zag zo waar een tweede:

YIKES !!!!
YUCK!!!!

WTF????
Ocharme nog geen halve centimeter groot en al een belager (blij dat ie zo klein is). Ik kan U nu al vertellen dat er van al die zaadjes in die Peterselie-pot nog slechts 1 groen sprietje zichtbaar is. Juist, die eerste foto.

In de loop van de week vond ik het al gek dat er in de bloembak met Kropslazaadjes niets groens te voorschijn kwam. Nochtans had ik vorige week duidelijk opgemerkt hoe een van die zaadjes een uitstulping kreeg, waaruit uiteindelijk dat eerste groen moest tevoorschijn komen.
Op zoek naar wat er mogelijk gebeurd zou kunnen zijn, probeerde ik de diverse zaadjes te zoeken en dan met mijn camera op Macro-functie x4 te fotograferen.
MILJAAR !!!!!
Het zaadje dat vorige week evoluerend was, vertoonde nu een gat.

Luttele seconden na het nemen van deze foto, kwam er een beest uit gekropen, zo eentje dat ik ook gezien had op dat RIPeterseliesprietje.

Bij het bekijken van de andere foto’s van de zaadjes, ontdekte ik er nog een, vlak bij een ander zaadje.

MiljaardeMILJAAR !!!!!

Het verklaart in elk geval waarom noch de Peterselie, noch de Kropsla het kiemsucces van de Raapstelen en de Radijzen evenaren.

De hamvraag is echter : waaraan ligt dit ?

Wel, dit is de enige reden die ik op dit ogenblik kan bedenken: luiheid.
Ja !! Luiheid!!
In plaats van naar beneden te gaan en een nieuwe zak Cocopeat naar boven te brengen (zucht, wel 62 treden) om daar mijn zaadjes in te laten kiemen, heb ik mijn toevlucht genomen tot de grond van een aantal potten die zonder begroeiing buiten stonden op het Terra’s Tuinterras. Vermoedelijk hebben deze beestjes – of hun eitjes – daar al in gezeten. En nu, “lekker warm” binnen, vallen ze elk ontluikend leven aan in de pot waarin ze zijn terecht gekomen.
Een inspectie van mijn Tuinbonen – zie de detailfoto’s hierboven – verzekert me dat zij gevrijwaard zijn, of toch zeker die ene pot die het goed doet.

De grond voor de Tuinbonen e.d. is ook grond die ik hergebruikt heb. Het verschil is dat deze grond binnen stond. Gedurende de voorbije maanden is deze grond kurk- en kurkdroog kunnen worden. Bij het verhandelen verpulverde hij als zaagsel. Waarschijnlijk zijn alle (eitjes van) insecten door die droogte mee gestorven.
Buiten is het continu vochtig geweest en het heeft niet gevroren !!!
Dat weten we dus weer voor volgend jaar.
De “besmette” potten stel ik buiten gebruik en laat ik kurk- en kurkdroog worden alvorens ik ze nog ga gebruiken, en dan enkel en alleen voor zaken die al flink uit de kluiten zijn gewassen.

De volgende dagen hoop ik tijd te vinden om nieuwe potten te kunnen vullen met Peterselie- en Slazaadjes. Ja, met nieuwe Cocopeat, en hopelijk ok.

Januari en verder

 

Aan januari ga ik niet veel woorden vuil maken.  Oordeelt U vooral zelf.

Geen enkel moment onder het vriespunt, zelfs niet ’s nachts, en op 6 januari de buitentemperatuur die boven de binnentemperatuur  uitstijgt, met – jawel – 15°C.

De zon klimt hoger en hoger aan de hemel. Op een onbewolkte voormiddag geniet de grote Terra’s Tuinkamer van heel wat direct invallend zonlicht.

Dwars door de Terra’s Tuinkamer bereikt dit zonlicht zelfs het Terra’s Tuinterras.

Twee weken geleden beloofde ik mezelf om alles na te kijken wat al in februari de “grond” in kan. De voorbije week ging ik aan de slag.
Alles wat de winter doorstaan had, werd onder handen genomen. Wat lavameel, wat bentoniet, wat gedroogde koemest, wortels en stelen aanaarden, goed gieten. Ik heb er absoluut geen idee van of het nog iets gaat uithalen.
Ik doe schietgebedjes voor de tomaten, koolrabi, radijsjes en paksoi. Het meest hoopvol ben ik over de tomaten en de paksoi. Voor de tomaten is het nog te koud om zich te herpakken, maar de paksoi, blijft – zij het superlangzaam – groeien.  Hij heeft wat last van bladluisjes, maar houdt toch stand.

En dan het nieuwe werk, met al mooie resultaten.
Ik moet er wel bij zeggen dat de voorbije week de temperatuur nooit onder de 11°C gedaald is in de Terra’s Tuinkamers – neen, ook niet ’s nachts – en dat tijdens de dag 4 keer 15°C werd gehaald. Alles zat dus een beetje mee.

Kropsla, Neckarriesen: 6 zaadjes OP de “grond”, gewoon in een bloembak.
Resultaat na 6 dagen :

Radijsjes, Saxa : tussen de overwinterde radijsjes heb ik stukjes nieuw zaadlint gelegd. Die zaadlinten zijn al flink wat oud, misschien wel te oud. Maar kijk, na 4 dagen

en na 6 dagen !!!

Tuinbonen, Express Eleonora: 2 ronde bloempotten met telkens 2 tuinbonen. Neen, veel is er nog niet te zien, U moet goed kijken, maar er kiemt iets.

Raapsteel, Namenia: een kleine bloembak, volgens het boekje, mooi op een rij. Na 4 dagen zag ik dit :

Merkt U ook dat witte tussen al die opschietende steeltjes ? Ik vreesde voor een schimmel. De Macro-functie op mijn camera zou uitsluitsel brengen.

Niks geen schimmel, alleen, hoe heet dit ?
Wortelhaartjes, steelhaartjes, groeihaartjes…. ?
Na 6 dagen is het resultaat al meer herkenbaar :

Ik vraag me wel af waarom ik dat in Gods naam op een rij heb gezaaid. Gewoon over de bloembak verspreid zou toch veel efficiënter geweest zijn. De termen voor teelt in volle grond en in bloembak zijn dus niet compatibel.

Peterselie, Grüne Perle: 1 grote ronde bloempot, met verspreid wat zaadjes.
Na 6 dagen zijn sommigen nog maar net aan het kiemen,

anderen durven al kleur te bekennen.

En in een pot die lange tijd op Terra’s Tuinterras heeft gestaan, groeit vanzelf Bloedzuring. Die ga ik dit jaar in overvloed hebben. Ik vind hem overal. De planten van vorig jaar hebben zich dan ook goed uitgezaaid.

Ook in Terra’s Tuin is het lente.

De Kleine Veldkers krijgt zijn eerste bloempjes.

Zo ook de Sneeuwklokjes, hoewel nog niet helemaal open,

en een aantal Paasbloemen.

Meestal geven de Paasbloemen in Terra’s Tuin veel groen en geen bloem.
Dit jaar ziet het er blijkbaar toch wat anders uit.

De Brunel heeft nog (of al) één gekleurd bloempje

en de brandnetel showt zijn nieuwste blaadjes.

Tussen de verdorde bloemstelen van de Akelei schieten nieuwe blaadjes uit.

Gisteravond kwam Merelman op zijn nieuw stekje zichzelf een uitgebreide wasbeurt geven. Zijn vlijtig silhouet stak donker af tegen de heldere lucht: linkervleugel omhoog, rechtervleugel omhoog, buikje masseren, staart in de plooi. Ik zou geld gegeven hebben voor een foto, maar durfde me niet te verroeren uit vrees hem te verjagen.
Iets later kwam een veel schuchterder tortelduif Terra’s Tuin verkennen. De grond voelde wat te ingesloten voor haar (of was het een hem ?) en ze verkoos de hoge tuinmuur.
Vandaag dartelen de mezen door de kale takken van de Hortensia.

Voor mij mag het zo verder gaan !!!!

Angka d’Eez